Het Van GoghHuis heeft dankzij Brabant C vele nieuwe deuren kunnen open. De grensoverschrijdende samenwerking door middel van de tentoonstelling Wrijving van gedachten heeft geleid tot vele nieuwe contacten en kansen in ons buurland België en voor de gemeente Zundert. Brabant C speelde zowel financieel ondersteunend als adviserend een belangrijke rol in dit project. Twee studenten van het NHTV, Eva en Saskia, zijn bij Van GoghHuis op bezoek geweest. Hier konden de twee studenten hoogstpersoonlijk de directeur Ron Dirven interviewen en als het ware hem het hemd van het lijf vragen.

Dit artikel is in samenwerking met de opleiding Cultural Venue Management van NHTV University of Applied Science tot stand gekomen. Tweedejaars studenten hebben initiatiefnemers van projecten geïnterviewd waar Brabant C in investeert.

Jullie hebben een project opgestart met verschillende partijen zoals Brabant C, het Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen (M HKA) en het internationale residentie project AIR Antwerpen. Wat was de doelstelling van dit project en deze samenwerking?

‘De doelstelling is meerledig, dankzij het Nederland-Vlaanderen jaar wat in 2015 startte paste het goed in van Gogh’s tijd met een bewaakte grens. Cultureel gezien was deze nog niet zo sterk. Na Zundert verkoos Van Gogh dan ook om in Antwerpen en later in Brussel te gaan wonen. Nu zijn we 100 jaar verder en zie je dat die fysieke grens is verdwenen dankzij Europa. Je hebt geen douaneposten meer maar die culturele grens is eigenlijk groter geworden dan in de tijd van Van Gogh. Zo gegroeide in meer dan 100 jaar de kennis van de twee culturen nauwelijks meer wat jammer is, want wij hebben al niet zo’n groot taalgebied.

Zundert ligt op de Vlaamse grens, dus voor ons ligt Antwerpen veel dichterbij dan Amsterdam. Wat er eigenlijk al gebeurde is dat er 50/50 bezoekers uit Vlaanderen en Nederland kwamen. Dus ons onderliggende doel was dan ook om dit verder aan te wakkeren en ook de uitwisseling te hebben met de kunstenaars.  Er zijn wel een paar beroemde kunstenaars zowel in Nederland als Vlaanderen die over de grens bekend zijn. Als ik er een paar noem in Nederland zijn dat Marlene Dumas, die kennen ze in België allemaal. En in Antwerpen Luc Tuymans die kennen ze in Nederland allemaal, maar daaronder zitten ook veel goede kunstenaars die weer niet bekend zijn.’

Een soort van uitwisseling?

‘Ja een uitwisseling en dat gekoppeld aan de overzichtstentoonstelling met de bekendere mensen. Een mental project. Het is ook niet domweg iemand daar naartoe sturen maar ook begeleiden en er extra promotie voor maken. Dat is heel goed uitgepakt en heeft uiteindelijk heel veel opgeleverd. Het heeft de bekendheid van het Van GoghHuis in Vlaanderen ook versterkt. Zo is er naar het publiek toe namelijk veel gepubliceerd, door veel Vlaamse media. Zij weten ons nu ook makkelijker te vinden. Het heeft een soort sneeuwbal-effect dat zeer positief uitpakt. Zowel voor de kunstenaars, dan heb ik het vooral over die jonge talenten, als voor het Van GoghHuis.

Hoe is dit project en de samenwerking met Brabant C tot stand gekomen?

‘Dat gaat tegenwoordig via een pitch systeem. Brabant C was een relatief nieuw fonds met bepaalde doelstellingen. Wij zijn als museum voor een groot gedeelte afhankelijk van fondsen. Wij hadden al vanuit de provincie Noord-Brabant twee keer financiële ondersteuning gekregen. Samen met Brabant C hadden wij als doelstelling om met name over de grenzen heen te gaan met talentontwikkeling en het creëren van een groter bereik. Het liefst nationaal en daarnaast ook internationaal. Om zo ook meer de topkwaliteit te stimuleren. Met als doel Brabant ook echt naar boven te brengen, daar sloot dit plan ook heel mooi bij aan. Gelijktijdig was daar ook het Nederland-Vlaanderen jaar waar we graag dankbaar gebruik van wilden maken. Dat zou toch leuk zijn? Om meer met Antwerpen te doen en dat zou dan weer mogelijkheden bieden voor dit fonds. Met deze gedachten hebben wij een plan geschreven. Vervolgens hebben wij ons plan ingediend en mochten we gaan pitchen. Achteraf heb ik begrepen dat vooral de pitch heel veel enthousiasme heeft losgemaakt waardoor we de aangevraagde subsidie in ontvangst konden nemen.

Zou je kunnen stellen dat dit project voor Zundert veel meer heeft betekend dan enkel het Van GoghHuis?

‘Ja we merkten op dat de kunstenaars de weg hier naartoe nu ook weten te vinden. Eén daarvan is natuurlijk Luc Tuymans. Na het niveau en de kostbaarheid van Gogh is hij wel iemand die in het niveau van Van Gogh kan evenaren. Het bijzondere van hem is dat hij een Antwerpse kunstenaar is maar dat zijn moeder uit  Zundert komt, dus in feite is hij toevallig half Zunderts.

Ik probeerde hem al heel lang te strikken om hier te exposeren of iets te dergelijks maar dat lukte steeds niet. Dankzij dit project is het gelukt om Luc Tuymans te strikken. Luc heeft vorig jaar een hele serie gemaakt over het Zundertse bloemencorso en heeft dit als kind ook werkelijk meegemaakt. Dat riep toch wel extra nostalgie in zich op. Verder heb ik hem hoogstpersoonlijk geïnterviewd voor het tijdschrift van het bloemencorso. Dit interview ging over zijn schilderijen en de betrokkenheid met Zundert. Zodoende is hier uiteindelijk een nieuw plan uit voortgekomen. Hierbij worden de jonge kunstenaars weer betrokken en er zullen eigen corsowagens ontworpen worden.’

Hebben jullie dankzij dit project en de samenwerkingen nog andere grote ambities voor ogen?

‘We willen graag vanaf 2019 kunstwerken van Van Gogh permanent tentoonstellen. Dat is een van onze grotere ambities die in principe binnen handbereik ligt. Daarbij zullen we ondersteuning bij de provincie en Brabant C zoeken, ik heb ondanks met Geert Lenders van Brabant C een evaluatiegesprek gehad. Dat was heel positief, we hebben zelfs gekeken wat het heeft opgeleverd en hoe om nu al te kijken hoe wij kunnen verder kunnen blijven samenwerken met Brabant C.’

Artikel door Saskia van Duijn en Eva van Rijswijk