Een openbaar park vol intrigerende kunst voor iedereen: dat moet de campus van de Technische Universiteit in Eindhoven (TU/e) over vijf jaar zijn. Een in-situ weefwerk gemaakt door ontwerper Hella Jongerius geeft het startschot aan dit ambitieuze impactproject.
De gewenste ontwikkeling op het niveau van de TU/e Kunstcommissie
Naast het aankopen van bestaande kunstwerken ten behoeve van een creatieve universiteitsomgeving, heeft de TU/e Kunstcommissie de ambitie om de universiteit te positioneren als opdrachtgever voor nieuwe kunstprojecten in samenwerking met kunstenaars met een research-based praktijk. Hella Jongerius is de eerste maker binnen deze TU/e Art Commissions (werktitel) programmalijn. Deze lijn heeft als doel het werkveld van beeldend kunstenaars en vormgevers te verbreden door tijd en ruimte te bieden voor de ontwikkeling van kunstprojecten, door onderzoekstrajecten en experimentele presentaties te faciliteren, en door technologische kennis en expertise te ontsluiten en toe te passen binnen de creatieve samenleving. Deze programmalijn zal zich succesvol onderscheiden wanneer kennisuitwisseling plaatsvindt tussen kunstenaars en wetenschappers en wanneer deze kennisuitwisseling openbaar toegankelijk wordt gemaakt voor het publiek. Hiervoor wordt rekening gehouden met een breed publiek bestaande uit studenten, docenten, onderzoekers en andere TU/e medewerkers tot aan Eindhovenaren en andere bezoekers daarbuiten. Op deze manier hoopt de kunstcommissie bij te dragen aan de ontwikkeling van Eindhoven als creatieve stad.
Het project met Hella Jongerius in relatie tot de toekomstige ontwikkeling van de campus (2040)
De architectonische inbedding van kunstwerken sluit aan op de lange termijnvisie op de campus en het daarvoor ontwikkelde Masterplan 2020-2040. Het Masterplan 2020-2040 is een uitdrukkelijke herijking van het Masterplan dat hieraan voorafging (2012-2020) en de transformatie van universiteitscampus naar Science Park. Twee nadrukkelijke principes uit het Masterplan 2012- 2020 zijn: a) De TU/e campus als stadspark, en b) De TU/e campus die zich architectonisch presenteert als één evolutionair geheel. Deze twee principes hebben historische wortels: Zij zijn een nadrukkelijke verwijzing naar de oorspronkelijke ideeën voor de campus uit de jaren ’50 en ‘60. Architect Samuel van Embden, medeverantwoordelijk voor het oorspronkelijke campusontwerp uit 1952-1969 verwoordde het als volgt: “Gekozen is voor een open opzet: het terrein zal in beginsel ook toegankelijk zijn voor de burgerij; het denkbeeld van een gesloten campus is bewust verworpen.”
Het nieuwe Masterplan 2020-2040 herwaardeert de open opzet van de oorspronkelijke campus en vertaalt deze naar een universiteitscampus met een sterk publiek karakter waarbij gestreefd wordt naar een hogere zichtbaarheid van de kunstwerken. De samenwerking van Hella Jongerius sluit aan op deze ambities, niet alleen door het werk publiek toegankelijk te maken, maar ook door de sociale component binnen haar project: The Loom Room (werktitel) zal over een periode van 3 maanden live worden geweven in samenwerking met verschillende partners in de stad, zoals studenten van de technische universiteit en de Design Academy in Eindhoven. Door de gedeeltelijk glazen gevel van het Neuron gebouw, zal het kunstwerk vanuit bepaalde zichtlijnen ook van buitenaf te zien zijn.
Advies