Het aantal exposities dat de laatste jaren uitsluitend gewijd is aan het gebruik van klei en keramiek in de hedendaagse kunst is opmerkelijk te noemen. Waar komt die groeiende herwaardering vandaan? Oppervlakkig gezien zou deze belangstelling verklaard kunnen worden in het licht van de terugkeer naar het kleinschalige, het collectieve en naar de natuur, de herontdekking van wat ‘oer’ is, het streven naar duurzaamheid, het consuminderen, de
bio- en paleo-trends, guerilla-tuinieren en urban farming, slow cooking en de revival van het
bakken en breien, dat alles, in een breder kader, als actieve bijdrage aan een betere leefstijl, leefwereld en omgang met de aarde. Het gaat in deze visie om een reactie op de digitale revolutie en andere technologische ontwikkelingen, om een pas op de plaats, een
herbezinning op onze ethische waarden vanuit het besef dat de aarde niet onuitputtelijk is.
De hernieuwde aandacht voor het klassieke ambacht, een associatie die onlosmakelijk met klei verbonden is, sluit hier naadloos bij aan.

Luster – Clay in Sculpture Today sluit aan bij de hernieuwde belangstelling voor het gebruik van klei en keramiek in de hedendaagse kunst maar gaat een stap verder door kunstenaars opdrachten te verstrekken om werken in klei en keramiek te maken voor de openbare ruimte. Op twee verschillende manieren worden de werken daardoor dichter bij hun oorsprong gebracht. Enerzijds vloeit het ontstaan van keramische kunst immers voort uit toepassingen van keramiek in de openbare ruimte, namelijk gevelbekleding zoals die aan het einde van de 19e eeuw in nieuwe architectuur werd toegepast. Anderzijds worden de nieuwe werken in klei en keramiek direct verbonden met de aarde, waar hun materialiteit aan onttrokken is, door de werken te presenteren in de natuurlijke context van De Oude Warande. De kunstenaars worden daarbij uitgedaagd om hun gangbare praktijk in te passen in de mogelijkheden en onmogelijkheden van die publieke, natuurlijke omgeving. Daarbij zal het er niet toe doen of het gaat om een figuur of een abstracte stapeling, een hoofd of een vaas in lichaamsvorm, een totem of een geest, ongebakken klei of steengoed. Ongeacht hun betekenis, of ze nu wel of niet getekend zullen zijn door glazuren of lusters, de werken genereren nieuwe inzichten, verrijken dus de wereld en verlenen ons leven meer glans.

Deelnemende kunstenaars

De expositie focust op een selectie van kunstenaars bij wie klei al lang of zelfs altijd al een vooraanstaande positie in hun oeuvres heeft ingenomen, vanuit de vraagstelling wat hun nieuwe, voor de openbare ruimte gemaakte werken kunnen betekenen voor het begrijpen van de actuele wereld. Met deze selectie zullen verschillende aspecten van hedendaagse keramische sculptuur aan de orde gesteld worden:  de betekenis van schaal (van miniatuur
tot monumentaal), van bewerkingsprocessen (van ruw tot geglazuurd en ready-made), de esthetiek van kleur en glans (die van het materiaal versus de toevoeging van pigmenten en lusters) en de functies van ordening, het aardse, ritueel en mythe.

De volgende kunstenaars nemen deel:
Caroline Coolen ^(BE)
Daniel Dewar & Grégory Gicquel ^(GB/FR)
Alexandra Engelfriet ^(NL)
Guido Geelen ^(NL)
Cameron Jamie ^(USA)
Markus Karstieβ ^(DE)
Marien Schouten ^(NL)
Johan Tahon ^(BE)
Gert & Uwe Tobias ^(DE)
Anne Wenzel ^(DE)
Jesse Wine ^(GB)